| Sen yuce rabbimin yanindan bakarken bize, Istanbuldan kalktim geldim mekanina. Iceriye girerken kapidan Samsun durdu ve derin bir ic cekti bana biliyormusun,ta ucaga binip gidene kadar. Sen icerde masanda oturuyormussun gibi davrandilar arkadaslarim. Ama oturuyordun biliyorum. Unutmaya calismak bile zul geliyor insana. Senin degerini ancak seni taniyan bizler biliriz. Yukari odana ciktim derli toplu bir muze gibi yapmis arkadaslar. Bakarken duvarlardaki gazete kupurlerine, resimlerine aglamaya utandim yanlarinda. Ama hic degilse bu satirlari yazarken hickirmadanda olsa bol bol agliyorum. Neyse yine gelicem Samsun'a o zaman yine yazicam sana. Bak unutuyordum yazmayi Istanbuldaki tum arkadaslar ellerinden opuyorlar.
Yanaklarindan operim.
Kardesin Rauf |